⠀

⠀

شهر پیامبر...

شهر را اهل یثرب، تقدیم کردند به رسول خاتم
و این زمین،
پیشکشی است به پیامبر اعظم

نامش شد «مدینة النبی»

لیلة المبیت

شب همان شب که سفر مبدأ دوران می‌شد

خـــــط به خـــــط باور تقــــویم مسلمان می شد

شب همان شب که جهانی نگران بود آن شب

صـــــحبت از جان پیمــــــــبر به میان بود آن شب

در شـــــب فتنــــه شــب فتنه شب خنجـــرها

باز هـــم چاره علی (علیه السلام) بود نه آن دیگرها

مرد مـــــردی که کـــــمر بســــته به پیکار دگر

بی زره آمــــــده  در   معــــــــرکه یک بـــــــار دگر

تا خود صــــــبح خطـــــر دور و برش می‌رقصید

تیغ عــــــــریان شــــــده بالای  سرش می‌رقصید

مرد آن اســــت که تا لحـــــظه آخـــــــر مانده

در شــــب خــــــوف و خــــــــطر جای پیمبر مانده

گر چه باران به ســــبو بود و نفهــــمید کسی

و محمـد(صلی الله علیه وآله)خود او بود و نفهمید کسی

در شـــب فتنه شـــب فتنه شب خنجــــــرها

باز هم چــــاره علی (علیه السلام) بود نه آن دیگرها

دیگــــــرانی که به هنــــــگامه تمــــرّد  کردند

جان  پیغـــــمبر  خــــود  را  ســــپر  خــــود  کردند

بگـــــــذارید بگـــــویم چه غمی حاصــل  شد

آیـــــــه  ترس  برای  چـــه  کســـــــی  نازل  شد

بگـــــــذارید بگــــــــویم خطـــــر عشق  مکن

جگـــــــــر    شـــــیر  نداری  ســــــفر عشق مکن

عنکـــــبوت آیــه‌ای از معجزه بر سر در دوخت

تاری   از  رشـــــته  ایمــــان تو محــــــکم‌تر دوخت

از شـــــب ترس و تبانی چه بگـــــویم دیگر؟!

از  فـــــــلانی و فـــــــــــلانی چه بگــــــویم دیگر؟!

یازده قــــــرن به دل ســـــــوخته‌ام می‌دانی

مُهــــر  وحـــــدت  به  لبم  دوخـــــته‌ام  می‌دانی 

باز  هـــم یک نفر از درد به  من  می‌گـــــوید

من  زبان  بســــته‌ام  و  خواجه ســـــخن می‌گوید

من که از آتــش دل چون خُم مِی در جوشم

مُهـــــر  بر لب‌زده  خون   می‌خـــــورم  و خاموشم

طاقـــــت‌آوردن این درد نهان آســــان نیست

شِقْشقیّه است و سخن گفتن از آن آسان نیست

سید حمیدرضا برقعی