⠀

⠀

مناره فاطمه

بامداد شنبه، رسیدیم مدینه... 18 تیرماه 1384

فاطمیه دوم است. مدینه عجیب بوی غم گرفته. نیاز به مداح و اهنگ و لحن نیست. مدینه خودش برایت روضه می خواند. مشکی پوش، پشت دیوارهای بقیع می ایستیم و روضه مادر گوش می دهیم...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

19تیرماه 1384

فاطمیه است به تاریخ ایران. به وضوح تعداد مأمورین سعودی در بین الحرمین بیشتر شده. مثل همیشه سر قرار حاضر می شویم. بین الطلوعین، زیر پرچم سبز رنگ «یاقمر بنی هاشم» کاروان ها همه نشسته اند وروضه مادر میخ وانند...

امروز فاطمیه است.

تا می نشینیم و حاج آقا شروع می کند، مأمورین به سمت کاروان ما می آیند و می گویند بلند شوید. حاج آقا ادامه می دهند؛ ول نمی کنند... دو دقیقه بعد:«رو... رو» اشاره می کنند به داخل صحن مسجد النبی.

مدیرکاروان می گوید: درگیر نشین، داخل صحن برین.

می رویم داخل، می نشینیم، لحظه ای بعد بلندمان می کنند. می ایستیم، حرکتمان می دهند... حالا همه نشسته اند، ولی روی کاروان ما زوم کرده اند. کاروانی همه دختر، همه با چادر مشکی... عظمت امانت مادر را نمی توانند ببینند. نمی خواهند بگذارند دعا بخوانیم، روضه بخوانیم.

حاج آقا سالار (مدیر کاروان) می گوید: دور حاج آقا (روحانی کاروان) رو بگیرید و آهسته آهسته راه می رویم.

آن روز، آواره مان کردند روضه هایمان طعم آوارگی داشت... یاد بانو، طفلان یتیمش، صحرای کربلا...

اینها تخم و ترکه همان هایند... حتی وقتی مادر را کشتند، پدر را فرق شکافتند، امام دوم را زهر دادند و حضرت ارباب را...

حالا حتی نمی گذارند روضه بخوانیم، مویه کنیم، گریه کنیم. باور کنید صدایمان بلند نمی شود تا به گوش اغیار برسد...

اینجا فاطمیه است زمان و مکان.

مدینة النبی...


فاطمیه دوم سال 84، مدینه بودم. اولین کاروان عمره دانشجویی آن سال... همسفری با شهید برادران.




سعودی هنوز از خون سیراب نشده...

هنوز میکشند،
هنوز اعدام میکند،
هنوز به جرم حرف زدن، خفه می کند...

اینان اعراب متمدن بازمانده از اعراب جاهلی اند... اعراب جاهلی اش چه بودند...

هنوز داغ منا تازه است، هنوز مفقودین منا شناسایی نشده اند... هنوز...

این بار «ثلم ثلمة لایسدها شی...»

روحانی مبارز شیعه عربستان، به جرم شیعه بودن به دست وهابیت خونخوار به شهادت رسید... و من قتا مظلوما فقد جعل لولیه سلطانا...

خدایا آقایمان را برسان...


امروز صبح شیخ نمر باقر النمر بعد از 4 سال زندان، روحش به دست وهابیون سعودی از کالبد جسم پر کشید و به ملکوت پیوست...

رضوان الهی گوارای وجود