مناره علی (علیه السلام)

می‌خواستم از جایی بنویسم که رنگ وبوی مولایمان را دارد؛ خواستم بروم سراغ «غدیر» که «شرف المکان بالمکین»؛ «مکین» اش آنقدر سخی بوده که «مکان» را جاودانه سازد در تاریخ... ؛
گفتم شاید «شرف مکین»، جایی بجز غدیر نیز در «مکان»، یافت گردد؛
رفتم سراغ حجاز، سرزمینی که قدم به قدمش بوی پیامبر را می‌دهد؛ از مکه و طائف و حنین گرفته تا مدینه که مزین به نام رسول الله بود؛ خواستم جایی را بیابم که شرف مکین علوی، در آن یافت شود، جایی بجز «غدیر»؛ گشتن بی‌نتیجه بود؛ هر جا که می‌رفتم جای پای علی «علیه‌السلام» بود،
و غدیر تنها
یک نما بود از هزاران نمای حضور ...

• مدینه النبی بود، اما بوی علی«علیه السلام»  می داد؛ از مسجد النبی، که یکی از ابوابش، باب علی «علیه‌السلام» است؛ حاضر بودم یکبار دور مسجد بچرخم ، اما بجز از باب علی ابن ابی طالب«علیه السلام»، وارد نشوم؛ مابقی باب‌ها، به نام خلفاء بود، و مگر برای ورود به مسجدالنبی می‌شود از دری بجز علی«علیه السلام» وارد شد؟! مگر «‌أنا مدینة‌العلم و علی بابها ، فمن أراد المدینة ‌فلیأتها من بابها» را نشنیده‌اند.
• داخل رفتم، درست کنار مزار شریف نبوی، خانه علی«علیه السلام» است؛ رویش نوشته اند: بیت الفاطمه، اما مگر خانه زهرا (سلام الله علیها)، ‌جایی غیر از خانه علی«علیه السلام» است؟! و شاید هم مزار شریف همسر مظلوم علی«علیه السلام».
• «استوانة الحرس» هم همانجا بود؛ جایی که مولایمان به حفاظت از پیامبرخدا می‌ایستاد.
•  و خداوند ، اهل بیت را با فاطمه «سلام الله علیها» نام می‌برد؛ اما مگر نمی شود با علی«علیه السلام» گفت!

*****

• مکان‌ها فراوانند، اما نه فقط در مسجد؛ همان کنار، چند قدمی مسجد پیامبر، مسجدی است به نام مولایمان؛ سر درش هم نوشته‌اند: مسجد علی ابن ابی طالب «علیه السلام». اما آنقدر می‌خواهند خلفایشان را هم طراز مولایمان کنند که هر جا ، مکانی است به نام ایشان، در همان حوالی، یکی دیگر به نام خلفا می سازند (و فقط می‌سازند، حتی به پشنوانه تاریخی آن نیز نمی‌اندیشند) این بار قرعه به نام خلیفه دوم است؛ همان که گفت : لولا علی لهلک عمر! یعنی اگر مولایمان نبود ، قطعا هلاک می‌شد... و نمی دانست جزو هلاک شدگان است...
• چرخی دیگر که همان اطراف بزنی ، می‌رسی به جنة البقیع ، جایی که قلوب همه شیعیان برایش می‌تپد؛ مزار 4 فرزند علی«علیه السلام»، مادر علی«علیه السلام»، ‌همسرعلی«علیه السلام» - فاطمه ام البنین- ، عموی علی«علیه السلام»، عمه های علی«علیه السلام» ...
• آن طرف مسجد النبی ، می رسی به جایی که حق علی«علیه السلام» را غصب کردند: «سقیفه بنی ساعده»؛ درست همان کنار حرم است! اگر رفتی، نشانی اش را به یاد بسپار: سرسبزترین زمین مدینه... .
• کمی دور تر! می رسی به مسجدی که سردرش نوشته‌اند: «مسجد بنی امیه» فکر می‌کنند که اگر نام سردر مسجد را عوض کنند، کسی به یاد نمی‌اورد اینجا شأن نزول آیه‌ای است که خدا از مولایمان به عنان نفس رسول الله یاد می‌کند؛ جایی که حقانیت اسلام و اهل‌بیت ثابت می‌شود؛ همان جایی که مسیحیان نجران بعد از دیدن رسول الله، از ترس نزول عذاب الهی، مباهله را به هم می‌زنند.
• کنار حرم نبوی، شارعی است به نام او! اگر همین راه را بروی، قبل از رسیدن به مشربه ام‌ابراهیم، می‌رسی به یک زمین مسطح، زمین صافش هم بوی علی«علیه السلام» می‌دهد؛ تا همین چندسال پیش، یک چهار دیواری هم داشت؛ جایی که تنها زوج معصوم عالم، اولین شب زندگیشان را در آن‌جا گذراندند؛ جایی که اگر دلتنگی پدر عروس نبود، شاید محل بازی «سیدا أهل الجنة» هم می شد؛ اما دلتنگی پدر و بخشش یکی از انصار، ‌نگذاشت این فراق بیش از یک روز بطول انجامد.
• چند قدم دیگر، تو را می‌رساند به محله‌ای که «غدیر» «فصل» محله است از «جنس» شهر... اینجا محله شیعیان علی(علیه‌السلام) است.
• همه جایش همین است:  حتی حاشیه مدینه؛ بیا از قبا شروع کنیم؛ قبا همان جایی است که وقتی پیامبر در مسیرهجرت به آنجا رسید، به انتظار علی«علیه السلام» ایستاد تا با فواطم از راه برسد.
• «مساجد سبعه»، که یکی از آن‌ها نیز به نام مولایمان است؛ محل سجود علی«علیه السلام»؛ اما درش را بسته‌اند؛ می‌خواهند تخریبش کنند...
• احد... و مگر می‌شود از احد گفت  و نامی از علی«علیه السلام» به زبان نیاورد؛ همانجایی است که ندای آسمانی«لافتی إلا علی لا سیف إلا ذوالفقار» را همگان شنیدند؛
•  و مزار حمزه سیدالشهداء، عموی علی «علیه‌السلام».

    *****

گذشتم...گفتم می‌رم سراغ مکه؛ اما  دیدم اینجا هم ...

• از همان کعبه و بیت‌الله، بوی علی «علیه‌السلام» به مشام می رسید؛ جایی که هر چه خواستند اثرش را محو نمایند نشد. دوباره ساختند، ‌اما باز دیوار ترک خورد... این را خدا نگه داشت تا یوم الحساب...
• تا همان کنار... درست کنار مسعی... شعب ابی طالب... به نام پدرش...
• و...
• تا غدیر، نمای آخر: که می‌گویند نام چشمه‌ای بوده، شاید در «یسبح لله» از سایرین پیشی گرفته بود که نامش شد هم‌ردیف نام مولایمان؛

آنقدر محبوب شد که بشود سند «اتمام دین»،
                                                    معادل «ولایت»
                                                             و نامی از نام‌های «علی (علیه‌السلام)»: غــــدیر