برگشتم...
مبهوت...
نه باور میکنم کجا بودم
و نه باور میکنم الان کجا هستم.
بد دردی است.
پ.ن: یادم باشد از این به بعد هرکس خواست برود بهش بگویم،ببین از یک هفته قبل روزی یک ساعت با خودت تکرار کن که:
دارم پیش خدا میروم.
اوکی؟
۲- قرارم ، روزانهنویسی است. اگر وقتش باشد، دست به کیبورد میشوم، و اگر نباشد، از قلم دوستان بهره میگیرم.