230. مناره سوم: حلالیت

بسم‎الله

از یک سمت دفتر، شروع می‎کنم به نوشتن نام هر کسی که به ذهنم می‎رسد.

اول سراغ فامیل می‎روم: پدری و مادری، دور و نزدیک، و الأحیاء منکم و الأموات... حاضران و درگذشتگان، پیر و جوان، کوچک و بزرگ...

بعد هم  

 سراغ دوستان خانوادگی، دوستان و کادر دبیرستان، دوستان و همکلاسی‎های دانشگاه، همکاران اداره، اسم هر کسی که یادم می‎آید از معلمان دبستان و راهنمایی تا مدیر و معاون و روحانی کاروان‎های عمره، خلاصه هر کسی که جایی دیدمش، حقی گردنم دارد و با هم، هم‎کلام شدیم.

بعد هم یکی یکی پیامک رفقا را می‎نویسم.^۱ التماس دعا فصل مشترک همه پیام هاست، حالا بعضی‎ها خلاقیت دارند و با شعر جواب دادند و برخی هم صادقانه و بی‎ریا و بدون غل و غش...

یکی سفارش می‎کند در مسجدالحرام یادش کنم، دیگری در عرفات و سومی در مسجد علی ^{(علیه‌السلام)} خلاصه که هر کسی توصیه‎ای دارد:

• دلم کعبه، بقیع، روضه رضوان و مسجد شجره میخواد.
  ناامیدم از زمین و از زمان/پاسخم نه این، نه آن نمی‌دهد/ پاره‌های این دل شکسته را/گریه هم دوباره جان نمی‌دهد/خواستم که با تو دردودل کنم/گریه‌ام ولی امان نمی‌دهد...
• روی خاک عرفه، اسم من و مریم رو بنویس.
• سفرت بخیر اما/تو رو دوستی خدا را/ چو از این کویر وحشت/ به سلامتی گذشتی/ به شکوفه‌ها، به باران/ برسان سلام مارا
  یادته این شعر را قبل از سفرم برام فرستادی، خوش بحالت، دعا یادت نره، مسجدالحرام اسمم رو ببر.
• وقتی پرده سیاه خانه خدا رو دیدی، یاد من روسیاه بیفت.
• دعا کن مشکلم حل بشه
  آبرویم را نریزی دل/ای نخورده مست/ فرصت دیدار نزدیکست.
• یه سیم از عرفات به بین الحرمین
  (موقعی که زنگ می‎زنم برای خداحافظی، او هم می‌گوید امسال روز عرفه در حرم سیدالشهداء است...)
• یکی از دعایش راجامع می‎کند:
  علم، حکمت، حسن خلق، سلامت و سعادت دنیا و اخرت، خیر دنیا و آخرت، عاقبت بخیری در دنیا و آخرت، عقل، صبر، دکترا دانشگاه تهران یا تربیت مدرس امسال، وسعت روزی، مامانم، زیارت عتبات عالیات، مبلغ، راوی اسلام و قرآن، یار امام زمان، سلام مدینه :)، فوق خاله ام، دوتا خواهرم، کنکور  قبول شن... (بهش گفتم احیانا چیزی جا نینداختی!)

•  salam mano khili doa kon ke Khoda Komakam Kon baray Konkor. Agh zahmat nist mishe baraye man medad tabark kony.²
• Salam, Khili eltemase doa darim. Madyuni doam nakoni. Safar be kheir, eeshalla vaghti bargashti Anfolanza nadashte bashi ama shohar dashte bashi.  ³
•  ^{:((. YE TIKE AZ NAVDVN TALA BARAM BIAR, YE NAKH AZ PARDEY KHUNEY KHODA...}

• قبول باشه. ان شاءالله ما رو هم دعا کنید. البته بجا نیاوردم./ آهان قربونت برم. از طرف من، خدا را ببوس. 
• سلام سفرت بخیر اما چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی، به خدا، به آسمان ها، برسان سلام ما را.
  خواهشا ویژه دعا کن، ان شاءالله به بهترین ها دست پیدا کنی. 
• امیدوارم همسفر امام عصر (عج) باشید؛ از اینکه یادم کردید، ممنونم.
  حالی دست داد، یاد آر ز شمع مرده یاد آر. 
• سلام. حج سفری است یکتا. این را آنانی که رفته اند، بهتر می فهمند شاید. از ما هم یادی کنید.

---

پ.ن

۱. التماس دعا در عرفات، خیلی زیاااااااااااااااد بود... و اگر نبود همین التماس دعاهای مخصوص، اصلا عرفات دعا نمی‌کردم.

حالا فکر نکنید دعاهای ملت را نوشتم و یادم رفت دعا کنم. غیر از آن‌هایی که در اعمال و جاهای مختلف،  یادم می‌آمد، سه بار تمامی اسامی را از روی دفترم خواندم؛ در مسجدالحرام، مسجد النبی و مسجد الخیف... همه اسامی دفترم را دعا کردم. اتفاقا در ولیمه‎مان، یک از فامیل‌های دور، بعد از زیارت‌قبول گفت: منو دعا کردی؟!
- اگه خدا قبول کنه، بله به یادتون بودم.
- (با لبخند و طنز ادامه‌داد) دروغ نگو دیگه! بین این همه آدم که منو یادت نبود. حالا کلی دعا کردی دیگه...
وقتی برایش جریان دفترم را گفتم، باورش نمی‎شد. چشمانش از ذوق برق ‎زد؛ چند بار دیگر هم  پرسید: واقعاً منو به اسم دعا کردی!؟

او هم «لیطمئن قلبی» می‎خواست. حضرت ابراهیم همه‎مان را بد عادت کرده‎اند.

۲. فینگلیش نوشتن، بخاطر حفط امانت است. ان‌موقع‌ها خیلی‌ها فینگلیش می‌نوشتند. خیلی‌زیاد... چه اینکه ارزان‌تر از پیامک فارسی بود و بعضی گوشی‌های جدیدی که تولید می‌شد، صفحه کلید فارسی نداشت.

یعنی این مدادهای تبرکی، ماجرایی شد واسه خودش...

۳. البته که دقیقاً دعای این دوستم مستجاب شد.