⠀

⠀

سه روز خلوت جمعی

ستون های نور بالا می روند، آن قدر بالا که دعاهایمان را برسانند به عرش...


اینجا...
عبادتی در دل علم، مسجدی در قلب دانشگاه در هم جواری شهداء
و چقدر دوست داشتنی...

یادم هست یکبار نوشتم درباره اش...
اینکه حسش آنقدر خوب نبود که می خواستم، اما امسال به مبنای حرف خواهر که همیشه می گفت اعتکاف مسجد دانشگاه تهران، یک چیز دیگری است، رفتم؛ هر چند واقعا دلم اعتکاف مسجد گوهرشاد می خواست و آقا نطلبیدند.
همین جووری رسیدم به اطلاعیه ثبت نام، و همین جوری ثبت نام کردم.*
بدون پیش بینی، درآمد.**
روز آخر واریز وجه، کلی همه چیز داشت گره می خورد که رفتنی نشوم.
رفتم...
خیلی خوب بود، تکرار عرفات نبود... قطعا هیچ چیز عرفات نمی شود. اما...

خیلی خوب بود...
خیلی لازم داشتم این آرامش بعدش را... ان شاءالله خرابش نکنم.


*همین جوری، یعنی از نگاه حقیر، وگرنه در دستگاه تقدیرالهی هیچ چیز بدون پیش بینی و همین جووووری نیست.

** همان بالایی